Mechanizm obronny moralny
Podobnie jak w przypadku mechanizmów obronnych ego, niebezpieczeństwo niosą za sobą również mechanizmy obronne moralne, które charakteryzują każdego, ale które przyjmują nieciekawą role w momencie uzależnienia. Ciekawostką dla mechanizmów obronnych moralnych jest to, że pozwalają one na niezmienne poczucie bycia dobrym człowiekiem i słuszności swoich zachowań mimo że naruszane są własne zasady moralne. Do najbardziej znanych mechanizmów obronnych moralnych należy 8 elementów. Pierwszy to racjonalizacja, a więc przekonanie, że złe czyny są środkami służącymi wyższemu dobru. Drugi to eufemizm, a więc określanie złych czynów w taki sposób, że brzmią jak dobre uczynki. Trzeci to porównanie, a więc przywoływanie gorszych czynów innych osób po to, aby umniejszyć swoją winę. Czwarty to rozmywanie odpowiedzialności, poprzez zrzucanie winy na inne osoby. Piąty to tak zwane przemieszczanie odpowiedzialności, które polega na przekonywaniu, że konkretny zły uczynek wcale nie jest taki zły, ponieważ został kiedyś dopuszczony przez jakiś autorytet, najczęściej prawny. Szósty, to wypieranie konsekwencji, a więc udawanie, że złych konsekwencji własnych czynów właściwie nie ma. Siódmy, jeden z najgorszych, to dehumanizacja osób, jakim wyrządziło się krzywdę. Ósmy, określany jako atrybucja winy to zrzucanie winy na innych przekonując, że zostało się przez nie sprowokowanym.
